Cosmetische chirurgie en de juridische status ervan
Schoonheid is overal om ons heen en trekt instinctief onze aandacht. Schoonheid is gewenst en schoonheid wordt door iedereen gewaardeerd. Met onze aangeboren interesse richten we onze aandacht op een mooi landschap, goed ontworpen gebouwen, foto’s of iets dat esthetisch mooi is. Schoonheid is per definitie een voorrecht, boven de norm staan. Schoonheid is het beste woord dat alle positieve emoties van een persoon vertegenwoordigt, het mooiste bijvoeglijk naamwoord dat elk zelfstandig naamwoord en elke actie die het beschrijft buitengewoon effectief maakt. Soms gebruiken we het bijvoeglijk naamwoord mooi om een landschap te beschrijven, soms een onschuldig slapende baby. Maar de meest gebruikte betekenis van schoonheid is dat een persoon, met name vrouwen, fysiek aantrekkelijk is. We hebben instinctief de neiging om naar mooie gezichten te kijken. Misschien is het kijken naar een mooi menselijk gezicht wel hetgeen dat onze meeste aandacht trekt.
Onze gezichten zijn onze deuren naar de buitenwereld. Ze zijn het meest dynamische en expressieve deel van ons lichaam. We kunnen veel emoties uiten, zelfs dingen die woorden niet kunnen uitdrukken, met onze gezichtsuitdrukkingen. Schoonheid is voor de meeste mensen een hulpmiddel voor bewondering. Schoonheid is het ding dat de eerste indruk het meest beïnvloedt, en de eerste indruk is het idee dat het moeilijkst te veranderen is over een persoon. 0,15 seconden is genoeg voor een man om een vrouw te zien, haar te scannen en te beslissen of ze aantrekkelijk is. Hetzelfde proces geldt voor vrouwen. We stellen een directe verhouding vast tussen de fysieke schoonheid van een persoon en haar gezondheid en vruchtbaarheid.
Het belang van schoonheid, het effect ervan op de ontwikkeling van het persoonlijke leven, of schoonheid belangrijk is of niet, en in hoeverre uiterlijke schoonheid innerlijke schoonheid weerspiegelt, worden bediscussieerd, maar de waarheid is ongetwijfeld dat uiterlijke schoonheid een belangrijke factor is en de belangrijkste indicator van iemands zelf. De cultuur waarin we leven, met name voor vrouwen, waardeert schoonheid meer dan welke andere aangeboren of verworven eigenschappen dan ook. Schoonheid wordt gezien als een vloek voor domme vrouwen, een beloning voor slimme vrouwen en een wapen voor ambitieuze vrouwen. Voor mannen is “succes” misschien een meer gewaardeerde eigenschap. In onze cultuur is schoonheid als een muziekinstrument met één noot; “je hebt het of je hebt het niet.” Schoonheid speelt een belangrijke rol bij het kiezen van een partner, het kiezen van vrienden en zelfs het vinden van een baan. Er wordt gezegd dat een mooi gezicht een goede aanbevelingsbrief is. Het beste voorbeeld dat het belang van deze zin goed uitlegt, is het onmisbare cliché van vacatureadvertenties, het woord “presentabel”. In feite zijn er beperkte dingen die gedaan kunnen worden voor zo’n eigenschap die bijna elk deel van het leven beïnvloedt. Beautyboeken, tijdschriften, dieetboeken, fitnessclubs en stijgende prijzen voor cosmetische chirurgie laten de maatschappelijke voordelen en het belang van schoonheid in het praktische leven zien. Er is een geloof dat mooie mensen gemakkelijker een baan vinden, voorrang krijgen, betere service krijgen en meer worden getolereerd.
In de oude Griekse beschaving werd gezegd dat schoonheid relatief is of in het oog van de toeschouwer. Volgens sommigen is schoonheid relatief, terwijl het volgens anderen een concept is dat precies kan worden gedefinieerd. Beide hebben eigenlijk gelijk, soms zit “schoonheid” in het oog van de toeschouwer en soms in het gezicht waarnaar wordt gekeken. Maar volgens de meeste filosofen is schoonheid niet relatief. Lelijk is lelijk, het verandert niet. Wat relatief is, is smaak. De situatie is compleet anders voor degene die leuk vindt, en dat gaat niemand hoe dan ook aan. Daarom zegt Veysel; “Schoonheid is waardeloos / Als het niet voor mijn liefde was.” Het probleem ligt in de misvatting die ontstaat tussen de concepten schoonheid en smaak. Het concept schoonheid is gerelateerd aan esthetiek en hoewel het niet duidelijk is, heeft het redelijke criteria. Het heeft een holistische betekenis en is gerelateerd aan de mooie perceptie van het geheel in plaats van de afzonderlijke delen. Terwijl Özdemir Asaf een mystieke sfeer geeft aan schoonheid door te zeggen “Schoonheid is het resultaat van een geheel. Daarom is het niet gemakkelijk te zien, gemakkelijk te bereiken, gemakkelijk te begrijpen,” Amerikanen benaderen het probleem pragmatischer en zeggen: “Ik kan schoonheid niet definiëren, maar als het een kamer binnenkomt, herken ik het onmiddellijk.” Een Italiaanse schilder definieert schoonheid op een meer romantische manier, door te zeggen: “Het is een geheel van onderdelen die samenwerken op een manier die niet vereist dat er iets wordt toegevoegd, verwijderd of veranderd.” Ondanks het grote belang dat aan schoonheid wordt gehecht in de moderne tijd van vandaag, is er nog steeds geen duidelijke definitie van wat schoonheid is. De oudste teksten die we hebben, benadrukken ook het belang van schoonheid. Homerus verheerlijkte schoonheid in veel personages in zijn werken, de Ilias en de Odyssee. Het was Helena’s schoonheid die de tien jaar durende belegering van Troje zou veroorzaken. Echter, een vaststelling van Sappho, die in de 7e eeuw op Lesbos in het oude Griekenland leefde, over schoonheid is erg belangrijk. Sappho zegt: “Wat mooi is, is goed.” Daarom is wat lelijk is, helaas slecht. Kwaadaardige en demonische figuren zoals de Cycloop (het eenogige monster dat mensen eet) zijn altijd als lelijk afgebeeld. Deze zijn belangrijk om de aandacht te vestigen op hoe oud het idee van hoe we eruit zien is in de westerse geschiedenis.
Vanaf jonge leeftijd wordt het belang en de kracht van schoonheid in de hoofden van jonge mensen gedrild. In de verhalen die aan kinderen worden voorgelezen voordat ze ’s avonds naar bed gaan, zien we niet alleen de strijd tussen goed en kwaad, maar ook tussen schoonheid en lelijkheid. In deze verhalen wordt kwaad geïdentificeerd met lelijkheid. In Assepoester worden de problemen besproken die het mooie jonge meisje ervaart met haar slechte en lelijke stiefbroers en -zussen. De knappe prins, die het mooie meisje één keer ziet, gaat naar haar op zoek en als hij haar vindt, leven ze nog lang en gelukkig. Mooie mensen overkomen goede dingen. De polen van schoonheid en lelijkheid vallen samen met de polen van morele goedheid en kwaad. Volgens deze logica is schoonheid nooit puur fysiek, maar ook moreel. Deze waarden zijn eeuwenlang in de literatuur doorgedrongen. Slechte mensen zijn altijd als lelijk afgebeeld. Voorbeelden zijn de boze klokkenluider Richard in Shakespeares toneelstuk, het monster van Dr. Frankenstein, de klokkenluider van de Notre Dame, de eenbenige Long John Silver in Treasure Island, Captain Hook in Peter Pan, het personage Dorian Gray van Oscar Wilde en Dr. Jackyl in de roman Mr Hyde, Hyde wordt steeds lelijker naarmate hij erger wordt. Wat we in al deze dingen zien, is de fysieke lelijkheid die gepaard gaat met morele afwijkingen. In Hollywoodfilms is de weerspiegeling van het kwaad als lelijk onmisbare propaganda. Interessant genoeg kan niet worden gezegd dat Moeder Teresa, Nelson Mandela, Martin Luther King en Gandhi, universele figuren die in de 20e eeuw groot humanitair werk hebben verricht, erg aantrekkelijke types zijn.
De beroemde zin die we allemaal kennen uit het verhaal van Sneeuwwitje en de zeven dwergen is: “Spiegeltje, spiegeltje, vertel me; wie is de mooiste ter wereld?” Dit is geen simpele vraag, het heeft een diepere betekenis. De koningin is in conflict met het verlies van haar eigen schoonheid en de mogelijkheid dat iemand anders mooier zou kunnen zijn dan zij. Schoonheid is niet alleen een fysieke entiteit, maar ook een symbool van macht en positie. Aan het einde van het verhaal verliest de koningin niet alleen haar schoonheid, maar ook haar positie en macht als koningin. Daarom probeert ze Sneeuwwitje te vergiftigen. Met andere woorden, het is gepast om iemand anders te schaden als dat nodig is om de mooiste te zijn. Schoonheid is de vloek van de wereld; het is waar dat er talloze kwaden zijn gedaan om de schoonheid te bereiken die sinds het begin van de mensheid is nagestreefd, iedereen wil het meest opvallende bijvoeglijk naamwoord, schoonheid, gebruiken om op de een of andere manier aardig gevonden te worden of, nog belangrijker, om zichzelf aardig gevonden te zien worden. Wat er ook wordt nagestreefd, het kan mensen dwingen om vreselijke dingen te doen. De koningin in het verhaal van Sneeuwwitje en de zeven dwergen kan als voorbeeld worden gegeven, in het verhaal kon de koningin meedogenloos mensen doden om de mooiste te zijn. Maar aan het einde van het verhaal, net als in Assepoester, wint de mooie weer en leven ze nog lang en gelukkig met de knappe prins.
Maar als we het over schoonheid hebben, denken we om de een of andere reden altijd aan positieve dingen. Dan komt er een ironie in me op; dingen doen die niet mooi zijn om mooi te zijn. Wat we natuurlijk uit deze zin moeten halen, is niet dat iedereen die mooi wil zijn anderen schade toebrengt, mensen kunnen hun eigen lichaam riskeren ten koste van mooi zijn vandaag de dag. Als ik naar vrouwen kijk, zie ik dat mooi zijn voor hen de hoogste prioriteit heeft. Voor een heel klein segment bevindt de zoektocht naar schoonheid en jeugd zich op het niveau van obsessieve obsessie en narcisme. Maar jonge meisjes worden al op zeer jonge leeftijd geïntroduceerd in make-up, mode en andere factoren van de vergelijkbare sector. Volgens een onderzoek van Washington University is 53% van de 13-jarige meisjes niet blij met hun lichaam. Dit percentage stijgt tot 53% als ze 17 jaar oud zijn. Het marktvolume van make-up en cosmetische producten in 2010 is 382 miljard dollar.
Globalisering van schoonheid
Hoewel het moeilijk of zelfs onmogelijk is om schoonheid te definiëren, kan met zekerheid worden gesteld dat schoonheid een universeel wijdverbreid en geaccepteerd belang heeft. Elke cultuur heeft zijn eigen esthetische begrip, hoewel de normen verschillen. Wanneer we er echter op wereldschaal naar kijken, is er sprake van vooruitgang in de richting van een universeel, uniform esthetisch ideaal. Volgens een studie gepubliceerd in Nature vinden Japanse en Schotse studenten Europese gezichten aantrekkelijk. Schoonheid is een aangeleerd gedrag dat wordt beïnvloed door sociale druk, en de schoonheidsidealen van een persoon zijn dynamisch. In de multiculturele wereld van vandaag smelten verschillende culturele opvattingen van gemeenschappen samen en verstrengelen ze zich, of domineert de een de ander. Sociale hybridisatie neemt toe door huwelijken tussen mensen van verschillende rassen en culturen en de kinderen die als gevolg van deze huwelijken worden geboren. Het is gebaseerd op het idee dat het concept van schoonheid in feite een sociale basis heeft, geen fysiologische, en dat de natie die het imperialisme het meest succesvol en wijdverbreid maakt, zijn eigen concept van schoonheid aan mensen oplegt. In de dominante cultuur van vandaag, die we modern noemen, worden ons schoonheidscriteria opgelegd, met name via geschreven en visuele media. Zo vormen de blauwe ogen van de blanke Europeaan, de klassieke kleine neus, de volle lippen in Spaanse stijl, de haarloze Aziatische huid, de gebruinde Californische huid, de billen van de Jamaicaanse clubdanseres, de lange Zweedse benen, de kleine Japanse voeten, de buik van de sportinstructeur in het fitnesscentrum, de taille van de adolescent, de armen van de zwarte vrouw en de stevige borsten van de Barbiepop de ideale esthetische criteria en zijn ze gewild.
Wanneer we ons specifiek richten op het vrouwelijk gezicht, zorgen een smalle gezichtsvorm, een dikke bovenlip, een grote afstand tussen de ogen, donkere smalle wenkbrauwen, dikke lange donkere wimpers, prominente jukbeenderen, een smalle neus, geen wallen onder de ogen en strakke oogleden voor een aantrekkelijk en mooi uiterlijk. Bij mannen trekken de bevindingen die de effecten van blootstelling aan het testosteronhormoon laten zien, namelijk mannelijke structuren, de aandacht. Deze kunnen worden geïllustreerd door een smalle gezichtsvorm, een minder volle bovenlip, symmetrische lippen, donkere dichte wenkbrauwen en wimpers, een breder bovengezicht dan het ondergezicht, prominente jukbeenderen, een uitstekende kin, een niet-uitdijend voorhoofd en geen rimpels. Kortom, de tekenen die laten zien dat het andere geslacht een hoog voortplantingsvermogen heeft, worden als aantrekkelijk en mooi ervaren.
Wetenschap / wiskunde van schoonheid
Schoonheidsanalyse is ongetwijfeld een wetenschap. Veel onderzoekers werken aan dit onderwerp en proberen schoonheid wiskundig te definiëren. Abstracte concepten zoals esthetiek, schoonheid en aantrekkelijkheid op een concrete manier evalueren, kan door enkele verhoudingen, metingen en vergelijkingen te maken tussen de delen waaruit een geheel bestaat. Als iets er mooi uitziet in onze ogen, heeft het zeker enkele acceptabele metingen en verhoudingen waarvan we ons niet bewust zijn. De definitie van het ideale-perfecte gezicht is al eeuwenlang geprobeerd uit te leggen met verhoudingen en verhoudingen. En tot slot is het getal phi (φ), ook bekend als de gulden snede, 1,6, bereikt. Dienovereenkomstig, als de verhouding van de twee delen verdeeld wanneer een lijn wordt verdeeld vanaf een willekeurig punt gelijk is aan de verhouding van de onverdeelde lijn tot het verdeelde grote deel en deze verhouding is 1,618, dan is er een gulden snede. Volgens de uitgevoerde studies is er een gulden snede tussen verschillende referentiepunten van zowel ons gezicht als ons lichaam. De gulden snede is een speciale verhouding die voorkomt in de vorm en structuur van talloze levende en niet-levende dingen in de natuur. Het is een geometrische en numerieke verhoudingsrelatie die in de natuur wordt waargenomen tussen de delen van een geheel, al eeuwenlang toegepast in kunst en architectuur, en waarvan men denkt dat het de meest perfecte dimensies biedt in termen van harmonie. Het werd ontdekt door de oude Egyptenaren en Grieken en gebruikt in architectuur en kunst. Het is een zeer aangename verhouding voor het oog.
Veel referentiepunten op ons gezicht en lichaam zijn 1,6 keer langer dan de andere. Bijvoorbeeld, de verhouding tussen de breedte van de neus en de breedte van de mond is goudkleurig. De verhouding tussen de lengte van de neus en de projectie ervan is goudkleurig. De verhouding van de zijden van de rechthoek waar het menselijk gezicht op zit, is goudkleurig. De verhouding van de lange en korte zijden van de rechthoek gevormd door onze twee voorste snijtanden is goudkleurig. De locatie van de navel verdeelt het lichaam in twee delen, waarvan de verhouding goudkleurig is. De verhouding tussen de basis en de hoogte van de borst is goudkleurig. De verhouding van de delen die de vingers vormen, is goudkleurig. Het is mogelijk om het aantal van deze voorbeelden te vergroten. Een dergelijke gulden snede heeft echter geen praktijk voor ons als esthetische chirurgen. Wij proberen dergelijke metingen niet te doen en deze verhoudingen voor een van onze patiënten te creëren. Lengtemetingen en hoeken zijn belangrijker voor ons. We maken deze precieze metingen met name bij operaties waarbij we botchirurgie en kaakverplaatsing en -recessie uitvoeren, maar we volgen niet de gulden snede (voorbeeld: neuslengte = oorlengte = gemiddeld 65 mm (55-80); nasofrontale hoek 115-130; nasolabiale hoek 95-105 bij mannen, 102-115 bij vrouwen). Elke vrouw waarvan gezegd wordt dat ze gulden snedes heeft, kan echt mooi zijn, haar gezicht kan echt gulden snedes hebben. Maar wie weet dat een vrouw zonder gulden snedes op haar gezicht lelijk is, bijvoorbeeld Türkan Şoray heeft geen gulden snedes.
Symmetrie, jeugd en slankheid in schoonheid
Sinds Da Vinci wordt schoonheid uitgedrukt door symmetrie. Echter, geen enkel gezicht is werkelijk symmetrisch. In feite kan worden gezegd dat absoluut symmetrische gezichten niet aantrekkelijk zijn. Een absoluut symmetrisch gezicht is onnatuurlijk en minder aantrekkelijk. Symmetrie is het kenmerk dat de juiste genen het beste beschrijft. Een symmetrisch lichaam geeft het idee dat er geen wanorde in de genen zit. Symmetrie is mechanisch, asymmetrie is natuurlijk. Wanneer we een gezichtsfoto in tweeën delen en de spiegelbeelden van elk combineren om een absoluut symmetrisch gezicht te krijgen, kunnen we twee verschillende gezichten krijgen. Helaas staat schoonheid gelijk aan jeugd. Schoonheid is als zomerfruit dat snel rot en niet lang meegaat. De Nambikwara-indianen drukken de concepten van jeugd en schoonheid uit met hetzelfde woord, en de concepten van ouderdom en lelijkheid met dezelfde woorden. Helaas is de tijd bijzonder wreed voor vrouwen. Oud worden is misschien niet prettig, maar het is in ieder geval voor nu de enige bekende manier om lang te leven.
Mooi moet zeker dun zijn. In feite was het niet altijd zo. Tenminste, dat wordt gezegd. Zoals we zien als we kijken naar de schilderijen van Raphael (1505) of Rubens (1615) genaamd “Drie Gratiën” en “Venus voor de spiegel”, werd dunheid gezien als iets dat specifiek was voor de armen, terwijl wordt beweerd dat vooral adellijke en welgestelde families probeerden er dik uit te zien door goede voeding. Toen begon de periode waarin een dunne taille acceptabel was, die nog steeds voortduurt. De tailleomtrek van de Amerikaanse schoonheidskoningin van 1920 was 67 cm en haar heupomtrek was 95 cm. De laagste en meest bruikbare van de verhoudingen is de taille-heupverhouding (WHR). Een waarde van 0,7 is ideaal voor vrouwen. WHR is iets hoger bij mannen. Vóór de puberteit is de verhouding bij meisjes en jongens gelijk en is 0,9, dan groeit het bekken bij vrouwen onder invloed van oestrogeen en hoopt vet zich op in de heupen en bovenbenen-heupen bij vrouwen, waardoor de verhouding afneemt tot 0,7. Bij mannen blijft het op 0,9. Een onderzoeker genaamd Devendra Singh bestudeerde WHR. Tussen 1920 en 1980 werd de WHR van alle Amerikaanse schoonheidskoninginnen gemeten tussen 0,72 en 0,69. Gedurende deze jaren veranderden gewicht en lengte veel, maar deze verhouding veranderde nooit. Hoewel hun gewichten heel verschillend zijn, hebben Marilyn Monroe, Sophia Loren, Twiggy en Kate Moss gemeen dat hun WHR 0,7 is.
Esthetische plastische chirurgie
In ons land is de esthetische chirurgie snel gegroeid en wijdverspreid, parallel aan de ontwikkeling ervan in de wereld. Turkije is een van de belangrijkste landen ter wereld op het gebied van esthetische chirurgie. Echter, zoals gedacht of overgebracht aan de media, zijn wij plastisch chirurgen geen kunstenaars. Wij verwijderen, veranderen de plaats of voegen toe aan de omvang en de limiet van de medische wetenschap. Kunstenaars zijn vrij. Hun verbeelding is hun limiet. Er is geen ruimte voor fantasie en verbeelding in de chirurgie, alleen voor wetenschap.
Oplossing van juridische geschillen in de plastische chirurgie
Sinds het begin van het menselijk bestaan is het doel om maatschappelijk geaccepteerde schoonheid te bereiken. Om dit doel te bereiken, bieden klinische toepassingen van de geneeskunde verschillende, soms ongelooflijke kansen aan het individu. Het bieden van deze kansen brengt echter ook ethische dilemma’s en juridische problemen met zich mee. De belangrijkste reden voor de meningsverschillen tussen de patiënt en de arts in esthetische chirurgie is dat de verwachtingen van de patiënt van de operatie niet worden vervuld of dat wat is beloofd, niet wordt geleverd. De chirurg streeft ernaar om meer schoonheid en beter te bereiken met de ingreep die hij uitvoert. Hier ontstaat echter een belangrijk probleem. Dat zijn de subjectieve criteria en relativiteit in het concept van schoonheid. Zelfs als een goede en correcte techniek chirurgisch wordt toegepast en een regelmatig resultaat wordt verkregen, kan dit resultaat de patiënt niet bevredigen. Verre van het wegnemen van de nood in zijn mentale toestand, kan het hem ongelukkiger maken en meer problemen veroorzaken op het gebied van gezondheid.
Om de wettelijke aansprakelijkheid te bepalen die voortvloeit uit de schade die de patiënt lijdt door het foutieve gedrag van de arts bij esthetische medische ingrepen, moet eerst de juridische naam van de relatie tussen de arts en de patiënt worden bepaald. De juridische leemte met betrekking tot de oplossing van geschillen in medische praktijken is geprobeerd te worden opgevuld met de algemene bepalingen van de “Code of Obligations”. Wanneer geëvalueerd volgens de algemene bepalingen van de Code of Obligations, is het eerste punt dat moet worden benadrukt of er een geldige contractuele relatie is ontstaan tussen de arts en de patiënt. Het is geaccepteerd dat het medische contract onderworpen moet zijn aan de bepalingen van het “contract of agency”.
De agentuurovereenkomst is een arbeidsovereenkomst die niet aan een specifieke tijdslimiet is onderworpen en geen risico vormt voor de agent, afhankelijk van de wil van de partijen, en waarbij het resultaat niet zeker is en daarom geen risico vormt voor de agent. Alle medische en chirurgische ingrepen worden binnen deze reikwijdte beoordeeld. Echter, alleen medische ingrepen die worden uitgevoerd binnen het bereik van esthetische chirurgie worden beoordeeld binnen het bereik van “arbeidsovereenkomst”. Omdat het geaccepteerd is dat esthetische chirurgische ingrepen niet worden uitgevoerd voor behandelingsdoeleinden. In de beslissing genummerd 1993/2741 gedateerd 05.04.1993 van de 13e Civiele Kamer van het Hof van Beroep, “Indien de arts die de ingreep uitvoert in esthetische chirurgie een bepaalde garantie heeft gegeven met betrekking tot het esthetische uiterlijk, is deze overeenkomst tussen de partijen een arbeidsovereenkomst.” Volgens de beslissingen van het Hof van Beroep worden esthetische chirurgische ingrepen beoordeeld als ingrepen die niet noodzakelijk zijn voor het behoud van het leven en niet verplicht zijn voor het leven, en wordt opgemerkt dat ze geen behandelingsdoel hebben. Het is geaccepteerd dat de arts een arbeidsovereenkomst kan sluiten door een bepaald resultaat en behandeling te beloven, en dat bij esthetische operaties de arts het resultaat garandeert, en dus vormen esthetische operaties een arbeidsovereenkomst. De partij die het werk creëert (arts) heeft de verplichting om het werk te creëren (esthetische ingreep). Vanuit juridisch oogpunt worden esthetische chirurgische ingrepen beschouwd als een bouwlevering, een productlevering en worden ze beoordeeld binnen de reikwijdte van de arbeidsovereenkomst. Een werk kan ontstaan na esthetische chirurgie en alle andere medisch-chirurgische ingrepen. Dit is echter in de mate waarin het lichaam het toelaat en vereist. Er kan niet worden bepaald hoe mooi of bevredigend de nieuwe formatie die als resultaat ontstaat, zal zijn. In dit opzicht zou het beoordelen van dergelijke ingrepen enkel binnen de reikwijdte van de arbeidsovereenkomst een uiterst onvolledige, onjuiste en oneerlijke interpretatie zijn.
De volgende paragraaf werd toegevoegd aan artikel 471 van de Turkse Wet van Verplichtingen nr. 6098, die in werking trad op 01.07.2012, in tegenstelling tot de vorige bepaling: “Bij het bepalen van de aansprakelijkheid van de aannemer die voortvloeit uit de zorgplicht, worden de professionele en technische regels die een voorzichtige aannemer die werk uitvoert in een soortgelijk veld, moet aantonen in overeenstemming met de regels, als basis genomen.” Hoewel het niet voldoende is om de problemen in de praktijk op te lossen, zullen met deze wijziging, bij het bepalen van de omvang van de aansprakelijkheid van de arts bij mogelijke ontevredenheid van de patiënt in termen van esthetische toepassingen, de professionele en technische regels dat andere artsen die diensten verlenen in een soortgelijk veld, als basis worden genomen als een wettelijke verplichting. Op deze manier zal de aansprakelijkheid van de arts op een objectievere manier worden beoordeeld en bepaald, inclusief professionele en technische grondslagen.
Prof. Dr. Mustafa Keskin
